Dit jaar zit Bas Schepens (50) dertig jaar in de verkoop van fietstassen. Eerst bij FastRider en sinds 2018 bij New Looxs. Een mooie loopbaan, die hem niet alleen een groot dealernetwerk opgeleverd heeft maar ook de toepasselijke bijnaam Bas Tas. NieuwsFiets sprak met de jubilaris. Hieronder is het interview te lezen.
Had jij als kleine jongen al het idee dat je ooit vertegenwoordiger zou worden
Bas Schepens: “Eigenlijk niet. Bij ons thuis hadden ze een supermarktje, een buurtwinkel. Ik heb lang gedacht dat ik die wel wilde overnemen. Maar dan zit je in het kleine plaatsje Megen, waar de toekomst voor zo’n winkel lastig is, met Berghem en Oss naast je, waar mensen steeds meer met de auto naartoe gingen om hun boodschappen te halen. Dan is zo’n buurtwinkeltje alleen maar handig voor de tekortkomingen. Ik heb het daar toen wel met ons pap over gehad. Die had het natuurlijk leuk gevonden maar zei ook ‘Als je het niet wil, moet je het niet doen’. Daarmee was het wel klaar. Ik heb wel de Middelbare Detailhandel School in Den Bosch gedaan, dus iets met verkoop zat er bij mij wel in. Nadat ik mijn school had afgemaakt moest ik nog het leger in voor de dienstplicht. Daar heb ik mijn vrachtautorijbewijs gehaald. Toen ik daarmee klaar was zocht Frenny Hesling voor FastRider een accountmanager met een vrachtautorijbewijs. Ze zochten iemand met ervaring en ik was een broekie van 20 jaar oud. Ik mocht daar starten, dat was half januari 1995, en toen ging ik met het vrachtauto klanten bezoeken.”
Dat waren nog eens tijden, of niet?
Bas Schepens: “Dat was eigenlijk wel schitterend. Toen had je nog niet zo heel veel producten, dus die konden mooi allemaal mee in dat vrachtauto. Je ging de winkels af en leverde vanuit de auto meteen je spullen af. Je schreef ter plekke een pakbon en de ondernemer had z’n bestelling in huis. Dat was ook wel leuk, want die ondernemer had een schrijfmap liggen, computers waren er nog niet, en daar stonden de artikelen in die ze wilden hebben. Dat was echt uniek.”
“Het familiaire van New Looxs, wat er ook bij Hesling was, stond mij wel aan”
Hoe lang heb je bij Hesling gewerkt?
Bas Schepens: “23 jaar, ik heb mijn 25-jarig jubileum net niet vol kunnen maken. Jammer. Dat ontslag kwam toen ook wel als donderslag bij heldere hemel. Toen alles naar AGU ging, hadden we eigenlijk wel verwacht dat een deel van de mensen mee zou gaan. Dat was niet het geval. Een jaar eerder was het magazijn gesloten en werd dat al vanuit Alkmaar geregeld. Een jaar later werden toen een man of zeventien ontslagen.”
Ben je toen daarna rechtstreeks naar New Looxs gegaan?
Bas Schepens: “Dat ontslag was in maart 2018. Ik ben daarna vrij snel benaderd door drie merken, waaronder New Looxs. Die waren voor mij het meest toegankelijk. Een klein bedrijf en het familiaire, wat er ook bij Hesling was, stond mij wel aan. Hier ben je geen nummer en word je overal bij betrokken. Bij de productontwikkeling, welke kleuren zullen we doen, maar ook even helpen om een container te lossen. En ik bezoek de groothandels. Mijn job is veel leuker geworden. De directe verkoop hoef ik niet meer te doen, omdat dat allemaal via de groothandel verloopt. Je gaat meer als promotor rond en probeert de ondernemer jouw product te laten zien en daarvoor te enthousiasmeren.”
“Dealers hebben in Vietnam zelf gezien wat er met zo’n product gebeurt”
Over promoten gesproken. New Looxs was vorig jaar één van de sponsoren van de NieuwsFiets.nu DealerReis naar Vietnam. Hoe heb je dat ervaren?
Bas Schepens: “Dat was natuurlijk fantastisch. Voor mij was dat schitterend, omdat ik eigenlijk nog nooit van mijn leven had gezien hoe een fietstas gemaakt wordt. Het was mooi om te zien hoe de roots van het product liggen. De ontwikkeling wordt hier in Nederland gedaan, maar nu zag ik hoe die tas in elkaar gezet wordt. En we hadden natuurlijk ook het voorrecht om al die andere fabrieken te zien. Die Vietnam-reis was voor mij wel een hele mooie bijkomstigheid, een mooi jubileumcadeau, haha. Het was ook ontzettend leuk om een week met dealers op pad te zijn. Inmiddels heb ik alle dealers, die mee waren, ook weer bezocht. Je ziet dat zo’n reis toch wel weer extra verkoop oplevert. Dealers hebben nu zelf gezien wat er met zo’n product gebeurt en kunnen er gewoon meer over vertellen. Bij Starite, onze producent, mochten ze ook foto’s en video’s maken en die kunnen ze aan de klanten laten zien. Het was een lange reis, we hebben veel kilometers gemaakt, maar het was zeker gaaf om dat te hebben mogen meemaken.”
Als je nu terugkijkt naar ontwikkelingen van de markt in de afgelopen dertig jaar. Wat valt je dan op?
Bas Schepens: “Vooral de voorraadsituatie is enorm veranderd. Vroeger reed je rond met je vrachtauto. De ondernemer wist wanneer je kwam en werden de orders bij mij neergelegd. Langzaam maar zeker deed de computer zijn intrede en kwamen er bestelprogramma’s. Dat is een groot verschil met vroeger. Toen kochten ze misschien wel vijf dezelfde tassen, om voorraad te hebben totdat ik er over vier weken weer zou zijn. Nu kunnen ze elke dag bestellen en is het morgen in huis. Daarnaast had je vroeger fietsenmakers en nu steeds meer ondernemers. Bijna allemaal, eigenlijk. Die pakken het anders aan en delegeren meer naar medewerkers. De fietsbranche is wat dat betreft wel heel sterk veranderd.”
“Ik heb de indruk dat fietstassen tegenwoordig sneller vervangen worden”
En de fietstas zelf dan, hoe anders is die dan dertig jaar geleden?
Bas Schepens: “Veel moderner natuurlijk. Vroeger, toen ik begon, had de fietstas een beetje een stoffig imago. Er kwam wel wat meer kleur in, maar tegenwoordig is een fietstas modern product, dat echt een aankleding van de fiets is. Consumenten willen niet alleen dat die praktisch is, maar ook dat die mooi staat op de fiets. Ik heb de indruk dat fietstassen tegenwoordig ook sneller vervangen worden, omdat klanten wel weer iets anders willen. Dat betekent tegelijkertijd dat je ook continu moet blijven innoveren en vernieuwen op kleuren en modellen. Het is wel leuk dat daar bij New Looxs veel aandacht aan wordt besteed.”
Hoe kom je eigenlijk aan die bijnaam Bas Tas?
Bas Schepens: “Iemand heeft dat een keer geroepen, volgens mij ergens in Limburg. Eerst werd er Tassen Bas gezegd, maar later werd het Bas Tas. Die naam draag ik al zo lang, die raak ik nooit meer kwijt. Het bekt ook wel lekker. Iedereen kent ‘m wel, dus dat vind ik dan ook wel weer leuk.”
